Τρίτη 22 Ιουνίου 2021

ό,τι αρχίζει ωραίο...

....τελειώνει με πόνο.

συνειρμοί και μνήμες ξεροσταλιάζουν αυτό τον καιρό στο μυαλό. για χωρισμούς και αποχωρισμούς. για παραδείσους που μας καταδέχθηκαν για λίγο. λες και θάπρεπε ο θάνατος να ντύνεται τη μεγαλοπρέπεια μιας ταυρομαχίας. αρένα η ζωή ξεφώνισε το άρρεν. και ο θάνατός σου η ζωή μου. σαν φυσικό επακόλουθο η "τιμωρία".

κάποτε θα μάθουμε για το Στοίχημα. για τη δυστοπία που γίνεται νομοτέλεια. για τον μεγάλο μας Εαυτό και το ατσαλάκωτο τομάρι του. όσα ειπώθηκαν και όσα γράφτηκαν επιμελώς σερβιρισμένα δεν είναι παρά η λεοντή μιας σκοτεινής υπόθεσης. ίσα για να φτάσουμε ως φρύγανα επιπλέοντα σε έναν προορισμό. τον πιο οικείο, τον πιο βολικό.

θύτες και θύματα σ' ένα θανατηφόρο αλισβερίσι. ποιός χάνει πρώτος και ποιός δεύτερος. αυτό είναι το έπαθλο ;


Πέμπτη 10 Ιουνίου 2021

το πανηγύρι

η αδιάκοπη Άνοιξη. ένα καθημερινό πανηγυράκι. με τα όλα του. δεν γίνεται να μην καταδέχεσαι όλα τα καμώματά του. ιδίως αν ξέρεις, αν είσαι σίγουρος ότι ξέρεις, ότι πάντα κάτι νέο θα ξεφυτρώνει.




όμως, απουσιάζεις. και δεν μπορείς να το ζεις στην κάθε του στιγμή.
όμως να το Ποθείς. τουλάχιστον αυτό.






βερύκοκα, αχλάδια, κυδώνια, μήλα, βύσσινα 
καρποί που όταν ωριμάσουν θα τους χαίρονται τα πουλιά, οι σκαντζόχοιροι, 
τα μυρμήγκια, τα σκουληκάκια της γης.
όντας στην "αναπηρική" πολυθρόνα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφουγκράζεσαι τη χαρά τους.
και τον απουσιολόγο κότσυφα να μηνύει στο κλαρί τις απουσίες σου.

Δημιουργία.

και ένας που παραφυλάει, καρτερώντας.

σχεδόν ένα μήνα πριν...