το αμπέλι

εδώ, θάθελα νάχα ένα αμπέλι. να το αγναντεύει η θάλασσα και να το δροσίζει η άχνη της. νάρχονται οι νεράϊδες της να το κορφολογούν, τα ξωτικά του δάσους να το τραγουδάνε και τα αγριοπούλια να το τρυγάνε, ευλογώντας το.

εδώ, θάθελα νάχα ένα αμπέλι, φράκτης του οι μαγιοπούλες και φύλακάς του ο άνεμος. κι' ανάμεσά στις ορεξάτες βέργες του να φτερουγίζει ο άγγελός μου.

εδώ, θάθελα νάχα ένα αμπέλι. με τ' απότρυγο να φτιάχνω κρασί, και μες τον άγριο χειμώνα νάρχονται οι προσκυνητάδες του Ιερού να πιούν κρασί. και να ζεσταίνουν τα χέρια τους στη θράκα από τις βέργες του.

εδώ, θάθελα νάχα ένα αμπέλι. τον νοέμβρη να φροντίζω για την τροφή του, τον δεκέμβρη να ρίχνω τις καταβολάδες του. το γενάρη να το καθαρίζω από τα περιττά, τον φλεβάρη να το κλαδεύω, τον μάρτη να το σκάβω και τον απρίλη να το σκαλίζω. τον μάη να χαρακώνω τους κορμούς του, τον ιούνιο να μυρώνω τις φυλλωσιές του, τον ιούλιο να χαϊδεύω τους ανθούς του, τον αύγουστο να αποδιώχνω τους ίσκιους από τον καρπό του. τον σεπτέμβρη να του τραγουδώ και τον οκτώβρη να δέχομαι την γενναιοδωρία του.

εδώ, θάθελα νάχα ένα αμπέλι. η υπέρτατη ευγνωμοσύνη προς τη Γή. και η υπέρτατη σπονδή προς τη Δημιουργία.

τα έσω του κόσμου

Κανένας τοίχος δεν θα σου πεί φωναχτά

αυτό που θες ν’ ακούσεις,

μπορεί όμως να σου ψιθυρίσει

τις ιστορίες των ανθρώπων

που έζησαν μέσα τους.

τις αγωνίες και τις ελπίδες τους,

τα όνειρά τους στο ξάγρυπνο,

και όσα θάθελαν ν' αφηγηθούν

μα κάποια στιγμή δίστασαν,

προτιμώντας να τα κρατήσουν γι' αυτούς,

ολόφρεσκα μέχρι το θάνατό τους,

με μια προσδοκία:

το απαραβίαστο του έσω κόσμου τους,

την κατανόηση των συμβόλων τους,

της μόνης τους περιουσίας.

Φρόντισαν λοιπόν, σαν ξαναγυρίζουν πίσω,

στο μικρό κι απόρθητο καταφύγιο τους,

φορτωμένοι με τα έσω του έξω κόσμου,

να σκουπίζουν τα παπούτσια τους

στο μικρό πορτοκαλί χαλί.

γιατί όλο και κάποιο περιττό

θάχε κρυφτεί κάτω από τη σόλα τους

με τη φιλοδοξία να καταλάβει

το μικρό κι απόρθητο-για αιώνες-καταφύγιο,

απ΄όπου ξεχύνεται η ζωή στους δρόμους,

ολόφρεσκη κι ευωδιαστή,

πρόθυμη να μοιραστεί τα κάλλη της

με κάθε ύπαρξη,

με κάθε λιθαράκι,

με κάθε κλωνί

που θα βρεθεί στο διάβα της.

πηγή: ο κρετινισμός των συνθημάτων
και η μισαλλοδοξία της εξουσίας