ώσπου ταξιδιάρικο πουλί να γίνω...

κλάψτε με,
ώσπου ταξιδιάρικο πουλί να γίνω,

μετά, ρίξτε τα παπούτσια σας στη φωτιά,
τραγουδήστε και χορέψτε,
θαμπώνοντας τις φλόγες της,
γυμνοί χορέψτε
τ' αστέρια να δούν τις ψυχές σας.

μόνο σας παρακαλώ,
μη θάβετε πολλά λουλούδια στη γή,
ένα ταπεινό μη με λησμόνει αφήστε μου,
όχι το μωβ αλλά το πορτοκαλί,
έτσι μόνο θ' ανταμωθούμε ξανά.

ο Μίλτος Σαχτούρης έφυγε, 

αν και ποτέ δεν ήθελε να φύγει από την Κυψέλη,

ποιητής, μέχρι το τέλος.

τα ποιήματα ξεπέφτουν μαζί με τους ποιητές 

κάποτε* στο νοσοκομείο ζήτησε μια χάρη από την Ε.** 

να δεί για τελευταία φορά τις άγριες φράουλες του μπέργκμαν 

το πρόσωπο του γερο σγιόστρομ*** 
έκπληκτο μπροστά στο κενό του χρόνου 

που υποδήλωναν οι άχρηστοι αριθμοί 

στα πλατό των ρολογιών της στοκχόλμης

...μια γουλιά καφέ στο πικρό μου στόμα

λίγο πριν να κοιμηθώ,

έτσι που τα όνειρα να μ' επισκεφθούν έτοιμο

για να ταξιδέψω μαζί τους.

*αφήγηση του Κώστα Χατζηνικολάου, στη στήλη Στον Τοίχο, ενθέματα Αυγής 30.3.2014 

**Ε. ήταν η γυναίκα που, παρά τη θέλησή του, τον επισκεπτόταν στο νοσοκομείο όπου κουβάλησε μια τηλεόραση και ένα βίντεο υλοποιώντας την επιθυμία που της ζήτησε ο ποιητής.

*** ήρωας στην ταινία 

φωτογραφία: σκηνή από τις άγριες φράουλες