Χρίστος Λάσκαρης (1931-2008), Ποιήματα

Για να φτάσω ως εσένα

Για να φτάσω ως εσένα, 

χαμόγελο παιδικό,

πρέπει πολύ να ονειρευτώ.

πολύ,

μέσα στο όνειρο να ευτυχίσω.

Καφέ για δύο

Με υποδέχτηκε λύνοντας την ποδιά,

“Έλα” μου είπε

και με πέρασε στο σαλόνι.

Έβαλε να ψήσει καφέ.

Πάντα,

όταν η καρδιά μου είναι θλιμμένη,

εδώ έρχομαι:

ξέρω πως θα βρω λίγη κουβέντα

και κάποια ζεστασιά.

Χρίστος Λάσκαρης γεννήθηκε στο Χάβαρι Ηλείας (με καταγωγή από την Καμενίτσα Αρκαδίας), σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης αλλά ποτέ δεν άσκησε το λειτούργημα του δασκάλου, επιλέγοντας να δουλέψει σαν γραφιάς στον Ασφαλιστικό Οργανισμό των Αστικών Λεωφορείων των Πατρών. Στην πόλη της Πάτρας έζησε όλα του τα υπόλοιπα χρόνια, όπου και αφοσιώθηκε στην ποίηση αλλά και στη μελέτη των ελληνιστικών χρόνων, μένοντας μακρυά από τους προβολής της δημοσιότητας και το εκδοτικό sτar system.

Ποιητής της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων ενώ ποιήματά του περιέχονται σε πολλές ανθολογίες και άλλα έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά, τα Ισπανικά, τα Πολωνικά, τα Πορτογαλικά.

Ποιητικές συλλογές του: «Απόγευμα προς βράδυ» (2007), «Δωμάτιο για έναν» (2001), «Ποιήματα» (1978), «Να εμποδίσεις τις σκιές» (1982), «Ο ευτυχισμένος καιρός επέρασε» (1979), «Να τελειώνουμε» (1986), «Σύντομο βιογραφικό» (1991), «Ποιήματα» (1995), «Τέλος προγράμματος» (1997) καθώς και η συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του το 2004.

Το 2007 του απονεμήθηκε το βραβείο Καβάφη.

 

περισσότερα ποιήματά του εδώ