είμαι απ’αυτούς που ζουν
τον μισό καιρό στη θάλασσα
και πλάϊ στο δειλινό
πέρα από τούτες τις πέτρες.
όταν έφτασα εδώ
και είδα τι γινόταν
αμέσως το αποφάσισα.
η γυμνή μοναξιά τραγούδαγε εκεί,
κι εγώ, χαμένος και αγνός
ατενίζοντας κατά τη σιωπή είπα:
-μάνα του αφρού,
απέραντη μοναξιά,
εδώ θα χτίσω την προσωπική μου διασκέδαση,
τον ενικό μου θρήνο-.
από τότε ούτε ένα κύμα
δεν με απογοήτευσε ποτέ.
Πάμπλο Νερούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.