"και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω, να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω"

ή, το μεγάλο μας τσίρκο

τίποτα πια δεν με παραξενεύει. ριμέϊκ μιας παληάς ταινίας, τραγούδι ειπωμένο από χίλια στόματα.

όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει. 

από το χέρι όχι κάποιων άλλων αλλά από το δικό (;) μας χέρι.

που καμωνόμαστε πως τίποτα δεν συνέβη και τίποτα δεν θυμόμαστε. ούτε τα αναθέματα, ούτε τις βρισιές, ούτε τις προδοσίες. 

κι αν υπάρχει μια βαρβαρότητα αβάσταχτη δεν είναι τα χτυπήματα των άλλων. αλλά αυτών που με απύθμενη υποκρισία και ακόρεστη βουλιμία καπηλείας θέλουν να καταθέτουν και στεφάνια. κι' αυτών που ακόμη απαιτούν να εισπράττουν από την επένδυση κείνης της νύχτας.

είναι το "γιατί" που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες νεκρανασταίνει μέσα μου μορφώματα που θάθελα να ξεχάσω. για να με διώχνει μακρυά από τούτο πια το πανηγυράκι.

μα θα σταθώ σε κάτι "ψιλοπράγματα"* που δεν πρέπει να ξεχαστούν για χάρη της ενότητας της αριστεράς (ποιά είναι αυτή δεν γνωρίζω καλά-καλά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Νοέμβρη 73 είχαμε το πολυτεχνείο, Σεπτέμβρη του 74 οι πρώτες συνελεύσεις στις σχολές. η ώρα του γιορτασμού της πρώτης επετείου δεν είχε φθάσει ακόμη. και μέσα σε αυτές τις συνελεύσεις ακούγαμε και μαθαίναμε για τους τριακόσιους προβοκάτορες του πολυτεχνείου. μετά τάφερε έτσι η ζωή και άλλαξε το τροπάρι. μα κείνο που δεν άλλαξε είναι αυτό που μας πλήγωνε τότε, μας πληγώνει και σήμερα. 

και διαβάζοντας προχθές την ανακοίνωση του ΚΚΕ για την επέτειο "...Το ΚΚΕ καλεί τις νέες, τους νέους, τους εργαζόμενους, όλο το λαό να τιμήσουν τον ηρωικό ξεσηκωμό στο Πολυτεχνείο, τους νεκρούς του Νοέμβρη, που αποτέλεσε το κορυφαίο γεγονός της αντιδικτατορικής πάλης..."

πακέτο η ανακοίνωση με την επόμενη...

και θα σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω, 
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω

δεν βλάπτει να θυμόμαστε (αντιθέτως, βλάπτει να ξεχνάμε γράφει η Ιωάννα Σκαντζέλη. και θα πρόσθετα πως οι πληγές δεν κλείνουν με τη ξεκλήρισμα της μνήμης....

γιατί...

στη χώρα του δεν θυμάμαι

κάνω τρία βήματα μπρος και χάνομαι

για τα γεγονότα κείνης της εποχής διαβάστε εδώ κι' εδώ

και μια πρόσφατη θεώρηση εκείνων των γεγονότων στο άρθρο "Οι 300 Προβοκάτορες και η διαιρεμένη δημοκρατία" http://rnbnet.gr/details.php?id=1649

ακόμη στις "σελίδες της Ιωάννας": 

- Ο Μάνος Χατζιδάκις για τις επετείους 

http://iwannaskantzeli.blogspot.gr/2014/11/blog-post_57.html

- Όταν “Αριστεροί”,”επαναστάτες” και άλλοι μετέπειτα “αντιστασιακοί”καλλιτέχνες συμμετείχαν στα πανηγύρια της Χούντας

http://iwannaskantzeli.blogspot.gr/2014/11/blog-post_16.html

* "ψιλοπράγματα"1.
οφείλω μια αναφορά στον Διονύση Μαυρογένη που είχε την τιμητική του στις σελίδες της "Πανσπουδαστικής" εκείνη την εποχή. 
μήνες μετά συναγωνιστές από όλα (πλην ΚΝΕ) τα ρεύματα της σπουδάζουσας αριστεράς ζητούσαν επίμονα, στις συνελεύσεις των σχολών, από τους κνίτες να καταδικάσουν το δημοσίευμα της φυλλάδας τους όπου ο Δ.Μ. χαρακτηριζόταν ως πράκτορας του Ρουφογάλη. το ίδιο συνέβη και στη δική μου σχολή όπου ανέδυε το άστρο του γνωστού μας κ. κουτσούμπα. Ούτε μια συγγνώμη από τότε έως σήμερα.

* "ψιλοπράγματα"2.

 ο Δ.Μ. είναι από τους ελάχιστους της εποχής που δεν αναζήτησε ούτε καν την υστεροφημία για την επιλογή (αυτού και άλλων συντρόφων του στην παράταξη που ανήκε) να επιμείνει μέσα στη συνέλευση της Νομικής για την κατάληψη του Πολυτεχνείου, να δώσει σκληρή μάχη στο συντονιστικό για τη συνέχιση της κατάληψης. για να αμοιφθεί δεόντος από τις σελίδες της Πανσπουδαστικής, συγχορδιακώς μετά των λαλιώτηδων και σια.

και πάλι...

στη χώρα του δεν θυμάμαι

κάνω τρία βήματα μπρος και χάνομαι