Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

"ναι ρε, νικήσαμε" ...με εντολή του Νίκου


κραυγή χαράς του άγνωστου σε μένα νεαρού χθές (τετάρτη) το μεσημέρι έξω από το Γεννηματάς. Ζωή που δροσίζεται από τα μικρά της κτήσης και τα Μεγάλα της ψυχής. το ακριβότερο ποτό που πληρώνεται με θυσίες, που αποστάχθηκε από μούστο αμπελιών που ποτίστηκαν με δάκρυ και ιδρώτα.

"ναι ρε, νικήσαμε" γιατί ό Νίκος Ρωμανός θέλαμε να ζήσει, ήθελε να ζήσει. το φώναξαν καμιά διακοσαριά στόματα έξω από τον άρειο πάγο προχθές το μεσημέρι, σαν ακούστηκε το ερώτημα του πατέρα: παιδιά συμφωνάτε με την τροπολογία ; Θέλουμε να ζήσει ο Νίκος ήταν η απάντηση που έσκισε τον ουρανό. και έκανε τη μικρόψυχη και υστερική δημοσιογράφα να σκύψει το κεφάλι και να εξαφανιστεί στο δρόμο της (δικής της) αριστεράς. για την εν λόγω η όλη τακτική ήταν λάθος, ήταν ...αδιέξοδη.

"ναι ρε, νικήσαμε" για πρώτη φορά μετά από χρόνια. σαν δαρμένο σκυλί ήταν εξομολογήθηκε ο πατέρας του ΝΡ μετά τη συνάντησή του με το σαμαρά. δαρμένο σκυλί με εντολή του Νίκου, με εντολή δική μας.

2 σχόλια:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.