(φωτογραφία: από την ξενάγηση του Μαννολη Κορρέ στον Κεραμεικό. Φεστιβάλ Αθηνών, 2018)
τί γύρευαν όλοι αυτοί
ανάμεσα στις ακονισμένες πέτρες
και κάτω από τις αρχαίες εληές
να ικετεύουν τα λόγια ενός σκοτεινού ρήτορα
για να εξευμενίσουν τα κόκκαλα Εκείνων
που λίγα μέτρα κάτω από τα πόδια τους
φρυαττόμενοι έπλεκαν την ωδή
ενός λησμονημένου έρωτα.
μη με ξεχάσεις
κοιτάζονταν στα μάτια όλοι αυτοί
στο δείλιον φως ενός άκαρπου θεριστή
και ήξεραν πως η ζωή τους είχε γίνει χίλια κομμάτια
όπως τα κόκκαλα Εκείνων.
και δεν ξανάφαγαν μαζί ψωμί ψημένο στον ήλιο
και δεν ξεδίψασαν πια ποτέ
από του Ηριδανού την πηγή,
ήτανε μόνο ικανοί να κλαίνε
στις μοναξιές της νύχτας της μεγάλης
κι είχαν το κουράγιο να δείχνουν στον κάθε ξένο
την ταπεινωτική ζωή τους
που κόντρα σε κάθε ελπίδα στάθηκε αγέρωχη
ίσα για να θυμίζει την αιτία ενός άδοξου θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.