ατελείς αναγνώσεις

όλες οι ατελείς αναγνώσεις του κόσμου

μια φωτογραφία που μας γύρισε την πλάτη. να κρύψει τα δάκρυά της, να δηλώσει την αποστροφή της και να καγχάσει κρυφά για τα εγώ μας, χωμένη βαθειά στο ντουβάρι, εκεί που σμίγει το τσιμέντο με το σίδερο. μια φωτογραφία, απεικόνιση της συρραφής όλων των ατελών και ιδιοτελών μας αναγνώσεων. αφιερωμένη η πίσω της πλευρά στα μπανιστίρια των ΜΜΕ, στους παπαράτσι των κοσμοθεωριών, στους εμπόρους και λαθρεμπόρους της δυστυχίας, στους προδρόμους της κάλπικης συμπόνοιας.  μια φωτογραφία που θέλησε να κρυφτεί απ' όλους όσους ποτέ τους δεν παραχώρησαν μια σπιθαμή του μυαλού της να κουρνιάξει το ξένο, τα απόκοτα και τα αλλόκοτα ενός κόσμου που απλώθηκε, ενός κόσμου που σκορπίστηκε στους τέσσερις ανέμους.  μια φωτογραφία εντοιχισμένη στη γωνία όπου ποδοπατούνται οι άνθρωποι, πέφτουν λιπόθυμοι από τα δακρυγόνα, σέρνονται ματωμένοι από τα μαχαίρια της εξουσίας. μια φωτογραφία που αφήνει το αίμα της να ρέει στο πεζοδρόμιο για να σμίξει με το αίμα τόσων και τόσων.  μια φωτογραφία που δεν θέλει να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στο καλό και το κακό, το νόμο και το έγκλημα. μια φωτογραφία  που δεν είναι πανό να κρέμεται σαν χαροροδρέπανο πάνω από τα κεφάλια όσων θέλουν να κοιτάξουν ψηλά. μια φωτογραφία που δεν θέλει νάναι έργο τέχνης, γιατί δεν υπάρχει τέχνη όταν η ζωή μας δεν είναι τέχνη. δεν διεκδικεί πατρότητα, μητρότητα, αλλά να! χώρεσε τις ζωές μυρίων, ζωές με ομοικοκαταληξία. παύλο σ' αγαπώ, fatima σ' αγαπώ, moxamed σ' αγαπώ, irina σ΄αγαπώ, marcus σ' αγαπώ, ελένη σ'αγαπώ...

μια φωτογραφία που, οργισμένη, γύρισε την πλάτη της στα βαριεστημένα βλέμματα των πεζοπόρων, των επιβατών του τρόλευ, όσων ποτέ δεν αναζήτησαν στην πίσω της όψη την τρομαγμένη ματιά του μετανάστη, την απελπισία του άνεργου, την προσευχή του άστεγου, τις προδοσίες των εραστών. γύρισε την πλάτη της σε όσους επικαλούνται την ανεπαρκή απόσταση ολικής θέασης, το μονόλογο του άσπρου και του μαύρου, σε όσους  ορκίζονται στις αποχρώσεις που ποτέ δεν αγάπησαν, στα δικαιώματα που ποτέ δεν αναγνώρισαν στους άλλους. και σ' αυτούς που ενοχλήθηκαν από το φόβο πως η πίσω της όψη μπορεί να έχει την υπογραφή τους, μεγενθυμένη κατά το τερατώδες του εγώ τους.

μια φωτογραφία που δεν διεκδικεί καμμιά αθανασία. δεν θέλει να γίνει το βαλσαμωμένο σώμα της πόλης, να μπεί σε τουριστικούς οδηγούς, να γίνει διατηρητέο μνημείο, να διεγείρει διατηρητέες συνειδήσεις. απλά καρτερεί τη μέρα που θα αναγνώσουμε λυσιτελώς την πίσω της όψη. και τότε θα κατέβει από κει ψηλά, και θα μας αγκαλιάσει την ώρα που θα πηγαίνουμε στη δουλειά, για ψώνια ή για καφέ στην πλατεία, την ώρα που θα γυρίζουμε σπίτι. και τότε θα δούμε το αγγελικό πρόσωπο της ελένης, του marcus, της irina, του moxamed, της fatima, του παύλου. μια ανάγνωση διεκδικεί, τη δική σου ανάγνωση, βγαλμένη από κάποια γωνιά της ψυχής σου.

υγ. 
διαβάστε αν θέλετε τον jaquou vs L' outopie αλλά και τον Παντελή Μπουκάλα.