Αϊντίν και Νιχάλ

χειμερία νάρκη: μια αναθεωρημένη ανάγνωση

είναι οι υλικές συνθήκες που γενοβολάνε τη μοναξιά, τη λύπη, την οργή. και είναι οι ίδιες πάλι που θωπεύουν τις πληγές, φωτίζουν τα πρόσωπα, πλουτίζουν την αγάπη, φουντώνουν τον έρωτα. είναι το είναι του γύρω μας, το γνέθειν των πραγμάτων 
που μας οδηγούν στον ένα ή τον άλλο δρόμο.

Αϊντίν, η τυραννία της βεβαιότητας

Ο κληρονομικώ δικαιώματι, διαχειριστής μιας μεγάλης ακίνητης περιουσίας, διεκδικεί καρέ-καρέ σε όλη τη διάρκεια της ταινίας τον τίτλο του μοναδικού αφηγητή της ζωής, της δικής του και των άλλων. Μόνον όταν αρχίσει να συντρίβεται το κάθε τι γύρω του, κάτω από τις ερπύστριες της δικής του αλήθειας, θα ομολογήσει πως...

ήταν δύσκολα τα νεανικά μας χρόνια, δεν μας έμαθαν ποτέ να δίνουμε χαρά. 

Νιχάλ, το κράτος της ψυχής

Νιχάλ, η κεντρική ηρωϊδα της κινηματογραφικής αφήγησης του Νουρί Τσεϊλάν, η νεαρή σύζυγος του Αϊντίν. στο δικό της περιθώριο στροβιλίζονται τα σημαντικά της ζωής, αυτά που ο φακός δεν θα αποκαλύπτει παρά θα επιτρέπει στο θεατή να  οδηγείται μόνος του στην αποκάλυψή τους. ο συμπρωταγωνιστής, σύζυγός της, είναι ο ανταγωνιστής της ζωής της. το μεγαλύτερο μέρος της σιωπηλής αφήγησης είναι η περιγραφή της ζωής της, μιας ζωής μακρόσυρτης, βυθισμένης στα χιόνια της Καπαδοκίας, εκεί όπου το βάρος των σωμάτων μαρτυρείται από το βάρος του εγώ τους. 

ποτέ δεν κατάλαβες τι ήθελες από εμένα.

ποτέ δεν κατάλαβες τί ήμουν 

και όταν είδες πως δεν είμαι θεός ένοιωσες μόνη.

θα της πεί ο σύντροφός της. ο εθελούσιος εγκλεισμός της σε έναν κόσμο που δεν ήταν δικός της αλλά ήθελε δικό της να τον κάνει, παραγράφηκε από το ισοζύγιο του δούναι και λαβείν. και στα κρυφά βιβλία του δικού της κόσμου άρχισε να καταχωρεί αποδείξεις έρωτα και αγάπης, έγνοιας και αφοσίωσης, ανασταίνοντας τον κόσμο που ονειρεύτηκε κάποτε. μέχρι τη στιγμή που το απροσδόκητο εισέβαλε στον κόσμο της από τον φεγγίτη της σκήτης της. τότε, για μια ακόμη φορά, ο ευπροσήγορος διερμηνέας  του απροσδόκητου, ο σύντροφός της, θα της μιλήσει ξανά για τα τείχη που χτίζουν οι άνθρωποι, για τις πόρτες που αλυσοδένονται, για το απαραβίαστο των προαιώνιων συνόρων.

η αποδόμηση του εγώ

...ξέρεις ποιό είναι το πρόβλημά σου ;

κοροϊδεύεις τον εαυτό σου προκειμένου να μην υποφέρεις.

θα του πει η αδελφή του. μ' αυτός ξεγελά το χρόνο του, κάθε πρωί, κάνοντας σχέδια. μέσα σ' αυτά δεν λείπουν οι γενικότητες, οι πολλοί, οι όλο και περισσότεροι. με την επίκληση των αρετών, αυτών που σκλαβώνουν την ψυχή, αποδιώχνει από μέσα του κάθε οικείο, κάθε χέρι που απλώνεται ευλαβικά, κάθε ματιά γεμάτη οργή, λύπη, στοργή, κρατώντας μόνο τις ματιές του φόβου και της υποταγής. και όταν οι αποδείξεις της ανάσφαλειάς του εξανεμιστούν, όταν η ζήλεια που φώλιαζε στην ψυχή του ντροπιαστεί, τότε ο δικός του καθρέφτης που διεκδικούσε την απεικόνιση των ψυχών των άλλων θα θρυματισθεί...  

...δεν έφυγα τελικά, ίσως δεν μπόρεσα, 

ίσως φοβήθηκα τα γεράματα, 

ίσως και να άλλαξα σαν άνθρωπος. 

συγγνώμη Νιχάλ. τώρα ξέρω ότι είσαι τα πάντα για μένα...

...δεν μπορώ να κρύψω τίποτα αφού ο θεός το ξέρει.

η Επιστροφή

χωρίς καμμία διατύπωση. χωρίς καμμία υπόσχεση ότι δεν θα γίνουν ξανά τα ίδια λάθη. όταν κάποια πράγματα δεν μπορούν εύκολα ν' αλλάξουν, ας είμαστε πιο ευέλικτοι θα πεί σαν τελευταία του συμβουλή ο πρωταγωνιστής. γιατί η μόνη προσήκουσα υστεροφημία είναι να γραφτεί με τα πιο φωτεινά γράμματα το είναι μας στην ψυχή ενός και μόνο ανθρώπου.

αποκλίνουσες ανιχνεύσεις
όπως και να διαβάστηκε η αφήγηση της ταινίας όλοι θα υποψιασθούν την αποδόμηση που επιχειρήθηκε. κρατώντας λεξούλες από το χέρι, τις οδηγεί ο κάθε θεατής εκεί που θέλει, εκεί που θα φωτισθούν και θα φωτίσουν περισσότερο.

η ταινία προβάλλεται απόψε στην κινηματογραφική λέσχη "κομμούνα". Επιδιώξτε όμως να τη δείτε σε οθόνη κινηματογραφικών διαστάσεων.

πληροφορίες για την ταινία