...γιατί όταν το ποθείς το "παιδί" δεν ξερριζώνεται ποτέ από μέσα σου.
Επίσκεψη στο χωριό πριν ένα μήνα και βάλε...
στο μετόχι του Χρήστου
(γενητούρια)
στον κήπο
σαν ν' αγριέψαμε κάπως
(ας όψεται η καραντίνα)
στο μισακό
μισακό λέμε τη εταιρική (μεταξύ δύο οικογενειών) καλλιέργεια.
στο μποστάνι του γείτονα
(πάντα θαύμαζα ετούτη την πόα που μας χαρίζει τον πιο μεγάλο και γλυκό καρπό.
καρπόυζι το λένε και δεν κουβαλά ένα τυχαίο όνομα)
εδώ το απωθημένο μου
αυτοφυής άγρια αγγινάρα που απλώνεται σε όλα τα χέρσα χωράφια.
Για "όσους ξέρουν από ούζο" ο πλέον περιζήτητος μεζές.
Τις βράζουμε για κάνα δυό ώρες χωρίς τα φύλλα στην κατσαρόλα και μετά τη σερβίρουμε.
οι τυχεροί τραβούν τη στίβα με τα αγκάθια και μένει το πεντανόστιμο κοτσάνι.
Στην υγειά μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.