μετά από ένα μήνα...
...να τι βρήκα
τη γλυσίνα να μου θυμίζει την απουσία μου από τη μεγάλη της γιορτή
τις μαγιοπούλες αφού σπόριασαν μας αποχαιρέτισαν βοηθούντος και του Νίκου
την αγαπημένη όλων αιωνόβια άσπρη συκιά κατά γης. ένας ανεμοστρόβιλος τσάκισε το αδύναμο κορμί της. μας άφησε όμως τα παιδιά της (λουμάκια) που θα καρπίσουν.
την γέρικη χελώνα καρότα-καρότα
την πέταξε στο δρόμο ο "γείτονας" γιατί του έτρωγε τα καρότα.
τη "μαμά" Δέσποινα να ταϊζει τα δύο ορφανά που δεν ευτύχησαν
να γνωρίσουν τη μανούλα τους.
τα βάφτισα Τρίσω και η Μιμίκα
...και τ' άφησα έτσι
(μετά από τέσσερα δεκαοκτάωρα δουλειάς, ούτε που σκέφτεσαι για φαγητό
και για ύπνο...)
Φωτιά: ένα θαυματουργό εργαλείο. μεσημεράκι με 3-4 μποφόρ και μια μάνικα στο χέρι τα ξαπλωμένα και ξερά καίγονται στο έδαφος χωρίς κανένα κίνδυνο. φρεσκάρεται το χώμα, καίγονται τα όποια εναπομείναντα ζιζάνια, απομακρύνονται λόγω της στάχτης τα ερπετά.
και ....
η μόνη μου πολυτέλεια: ένας καφές στην παραλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.