η επιστροφή

τις προάλλες στο χωριό...

-Κυρά μου αύριο θα φύγουμε,

Τί ήταν να το πω, ένα λυπητερό γιατί ξεπήδησε μέσα από τα μάτια της...

-Γιατί να φύγουμε, και πού θα πάμε ;

-Σπίτι μας στην Αθήνα...

-θ' αφήσουμε τον παράδεισο να πάμε στην κόλαση της Αθήνας ;

Κι αμέσως μετά ένα γοερό κλάμα...

-Νιάρ, Νιάρ, Νιάρ. Κλάμα ασταμάτητο.

Να χάδια, να αγκαλιές, να παρηγόριες...

-θα πάμε σπίτι, στα τρία σου κρεβάτια, στα πουπουλένια σου μαξιλάρια...να βρείς τους φίλους σου τα περιστέρια.

-Και που θα βρώ σαύρες να κυνηγώ, τζιτζίκια να με βάζουν σε χίλιους πειρασμούς, κοτσύφια να μου τραγουδούν, τριζόνια να με νανουρίζουν. Θέλω στο χώμα να κοιμάμαι, στο δροσερό γρασίδι να ξαπλώνω, να ταξιδεύω ως στο φεγγάρι, να σκαρφαλώνω στα δένδρα και να μην μπορείς να με πιάσεις... ν' αλητεύουμε στα χωράφια και στα σπίτια της γειτονιάς, συμπλήρωσε ο γυιός της, που όλη αυτή την ώρα παρέμενε σιωπηλός. Αυτός-γένημα της πόλης, δεν είχε πολύ ζοριστεί με την επιστροφή. Η μάνα όμως χωριατοπούλα πεισματάρα.

Ξάγρυπνοι όλοι ως το ξημέρωμα...μα κάποια στιγμή χάθηκαν από τα μάτια μου. Κατάφεραν, άνοιξαν την πόρτα και εξαφανίστηκαν. Όργωσα τη γειτονιά να τα ψάχνω, Σαν ήλθε η ώρα της πείνας ο αλητήριος εμφανίσθηκε. Και τί δεν μηχανεύτηκα για να τον κάνω να προδώσει την κρυψώνα τους. Εϊχαν ανέβει στα κεραμίδια, κρυμμένα στο μικρό στέγαστρο της πόρτας. Που να πάει το μυαλό μου εκεί...

Αφού αποκαλύφθηκε η κρυψώνα της δεν μπορούσε να κάνει αλλοιώς, τη φώναξα και κατέβηκε. Τρίφτηκε στα πόδια μου και ζήτησε να φάει. Καλό σημάδι. Το ελιξήριο του ύπνου δεν το δέχθηκε, λέγοντάς μου θα είμαι ήσυχη στο ταξίδι. Τήρησε την υπόσχεσή της, δεν λέω. Το ταξίδι εύκολο, χωρίς γκρίνιες και χωρίς παράπονα. Μια ακόμη γλυκειά μαχαιριά από τις τόσες που μούχει χαρίσει. Μια μαχαιριά δίδαγμα, που δεν δεν θα φύγει ποτέ από τη σκέψη μου.

Και το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Της χρωστάω πολλά και μετά από αυτή την περιπέτεια ακόμη περισσότερα. Επιστροφή στο χωριό αν όχι οριστική, τουλάχιστον για αρκετό καιρό.

υγ. "Κυρά μου" φωνάζω τη γάτα μου. Αλητήριος ο γυιός της ο "Αγαπούλης"

φωτο:

-ευτυχισμένες στιγμές

-ο "παράδεισος" μετά την αποψίλωση.