Ιστορίες συνωμοσίας

"Δεν υπάρχουν πρωτότυπες ιστορίες 

αλλά πρωτότυποι τρόποι να τις διηγηθείς" 

Τζιμ Τζάρμους 

Ο θίασος της κυβέρνησης έχει ένα πρόβλημα, πρόβλημα ανεύρεσης ρεπερτορίου. Όταν έχεις εξωθήσει ένα διψασμένο για αίμα κοινό, αυτό θα τείνει προς την αδηφαγία και κάθε εβδομάδα θα ζητάει φρέσκο αίμα. Η κυβέρνηση λοιπόν, που δεν κυβερνά για να επιλύσει τα προβλήματα της χώρας (αυτά τα έχει αναθέσει σε τρίτους), καλείται να ικανοποιεί τις ορέξεις του κοινού της, όντας αναγκασμένη να τηρεί κάποια από τα προσχήματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έτσι όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται. 

Φυσικά κάθε νέα παράσταση θα πρέπει να τηρεί τους κανόνες ενός ειδικού marketing. Δηλαδή θα πρέπει το σασπένς να είναι ανεβασμένο, τα κουστούμια πιο φανταχτερά, το σενάριο πιο πρωτότυπο, η σκηνοθεσία πιο θεαματική και οι ηθοποιοί πειστικοί στο ρόλο τους. Το αν οι πηγές έμπνευσης κάποτε στερέψουν, οι σκηνοθέτες γίνουν βαρετοί και οι ηθοποιοί μη πειστικοί στο ρόλο τους, φαίνεται να μη το λογαριάζει προς το παρόν. Ίσως νάχει στο νού της μια τελευταία παράσταση που θα τα έχει "όλα": αποσταθεροποίηση, εμφύλιο πόλεμο, μάχες σώμα με σώμα, αίμα, τανκς, πραξικόπημα, στρατοδικεία, ξερονήσια, Ή, ίσως και μια "φιλική" απόβαση γειτονικών προς τη χώρα στρατιωτικών δυνάμεων προς ενίσχυση του κύρους της.

Στο ζήτημα του ρεπερτορίου οι δυνατότητες είναι περιορισμένες. Σαράντα χρόνια τώρα ο μέγας σεναριογράφος, που με ζήλο και πίστη υπηρέτησε δεκάδες κυβερνήσεις φαιών, κυανών και πράσινων αποχρώσεων, δείχνει να έχει κουρασθεί. Επιμένει όμως πεισματικά να κρατά το πόστο του, δικαιωμένος πολιτικά και ηθικά από τις κοινοβουλευτικές συμπράξεις των τριών τελευταίων ετών. Ίσως και να κρίνει πως τώρα-περισσότερο από ποτέ άλλοτε-είναι απαραίτητος. Η τρισυπόστατη ιδεολογική του δόμηση δένει θαυμάσια με τις τρέχουσες ανάγκες διατήρησης της εξουσίας από τις δυνάμεις του συνταγματικού τόξου απέναντι στις επιβουλές των δυνάμεων του Κακού.

Ήδη από το 2011 και ειδικά μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών διεφάνη πως τα δύο κόμματα εξουσίας δεν αρκούν για να στηρίξουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Η είσοδος του Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου αλλά και η ένταξη της ΔΗΜΑΡ στις Δυνάμεις του Καλού πιστοποιούν σε επίπεδο κοινοβουλευτικών δυνάμεων το διακριτό χάσμα μεταξύ αυτών που θέλουν το Καλό της χώρας και αυτών που επιβουλεύονται την καταστροφή της. Το ζητούμενο είναι αυτό το χάσμα να περάσει στην κοινωνία, λένε οι φωστήρες-σύμβουλοι της ακρο-δεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά. Τότε, θεωρούν - πως το έργο θα έχει επιτυχία, η παράσταση δεν θα μπεί μέσα. Και η δολοφονία των δύο μελών της Χ.Α. αυτό δείχνει. Να περάσει ο διχασμός στους κάτω. Άλλωστε κανένα από τα στελέχη του μνημονιακού τόξου και των μηχανισμών του δεν προτίθεται να γίνει Ιφιγένεια, να "θυσιασθεί" δηλαδή με τις σφαίρες κάποιας Σέχτας.

Τρία κόμματα, μια πολιτική, που έλεγε κάποτε και η Αλέκα Παπαρήγα. Όμως ποιά κόμματα ; Η βάρκα του κυρ Φώτη μπάζει νερά και δεν είναι σίγουρο αν θα εκπροσωπείται στη Βουλή σε  επόμενες εκλογές. Απομένουν οι ΑΝ.ΕΛ. του Καμμένου και οι οπαδοί του Μιχαλολιάκου. Που ορφανεμένοι αναζητούν καταφύγιο είτε σε μια νέα Χρυσή Αυγή (σοβαρή, φρόνιμη και υπάκουη), είτε στην αγκαλιά της μαμάς  Ν.Δ. Όσο για τα "μπουμπούκια" της ΑΝΕΛ αυτά μόλις δούν τα ευρώ να εναιωρίζονται μην τα είδες Πάνο.

Η τελευταία παράσταση της παρα-κυβέρνησης λέγεται Νέο Ηράκλειο. Γραφόταν από καιρό τώρα από τρείς πένες, όσο και αν ο τρίτος της σεναριακής ομάδας ξορκιζόταν τον τελευταίο μήνα σαν το αποδιοπομπαίο τραγί. Η πουτάνα η ανάγκη τα φέρνει έτσι που στις κρίσιμες για τον τόπο στιγμές θα συμμαχήσεις και με αυτόν που χθές έλεγες φασίστα και ναζί. Για το καλό του τόπου, πάντα. Και ο εναγκαλισμός γίνεται ακόμη πιο σφικτός, γιατί η απώλεια της εξουσίας θα είναι οδυνηρή. Και τί είναι ένας εναγκαλισμός με τον Κασιδιάρη μπροστά στο να καταλήξεις να πίνεις καφέ παρέα με τον Άκη στον Κορυδαλλό ; Ας είμαστε σοβαροί.

Η ιστορία, η πολύ πρόσφατη, άλλωστε αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων. Οι γερμανοτσολιάδες μέσα σε μια νύχτα βαφτίστηκαν στα νερά του Νείλου και έγιναν Ιερολοχίτες του Ρίμινι και στη συνέχεια σφαγείς στα Δεκεμβριανά του '44 και δολοφόνοι "κομμουνιστοσυμμοριτών". Νονός ποιός άλλος ; Ο Γέρος της Δημοκρατίας, παρέα με τον Τσώρτσιλ. Που έσωσαν τη χώρα από τον άξονα του μπολσεβικισμού.

Η Χ.Α. διεκδίκησε κάτι περισσότερο από το να είναι ο παρίας της παρέας και αυτό ενόχλησε τις μύτες των θεσμικών κοινοβουλευτικών. Τότε είναι που καθαρίζεις ακόμη και τα παιδιά σου κι' ας έβγαζαν όλη τη λάντζα. Μήπως η ιστορία του Ν. Ηρακλείου πάει λίγο πιο πίσω, ας πούμε μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ; Η τελευταία αυτή παράσταση θα μπορούσε να ονομασθεί αναβάπτιση της Χ.Α, όπως ακριβώς ο κυρ-Μπάμπης είχε λίγες μέρες πριν τη δολοφονία Φύσσα απαιτήσει...

Αναδιατυπώνοντας τη ρήση του Τζιμ Τζάρμους θα μπορούσαμε να πούμε: Δεν υπάρχουν πρωτότυπες συνομωσίες αλλά πρωτότυπος τρόπος να τις σχεδιάσεις. Τα αποτελέσματα αυτού του σχεδιασμού θα τα δούμε πολύ σύντομα. Από τους πρώτους στόχους της νέας Χ.Α. είναι η επανασυγκόληση της τριπολικής συμμαχίας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Χ.Α. Ήδη ο Κασιδιάρης προχώρησε στην υλοποίηση των εντολών Μπάμπη. Αποκήρυξε το ναζισμό, συνέστησε ενότητα και ψυχραιμία. Ενότητα με ποιούς άραγε ; Και ψυχραιμία έναντι ποίων ;   

*****

Ήδη έχουν αρχίσει να διαφαίνονται οι πρώτες αβλεψίες των σκηνοθετών της παράστασης. Ακόμη περισσότερες θα προκύψουν από την ανάγνωση της προκήρυξης της "επαναστατικής οργάνωσης" που θα "αναλάβει" την ευθύνη της επίθεσης. Και τότε οι νοήμονες θεατές δεν έχουν παρά να καγχάζουν με τα τερτίπια του σκηνοθέτη. Παράλληλα όμως θα ενταθεί η καταστολή, η επίθεση σε κοινωνικούς χώρους, η κατασκευή κατηγοριών, η διασπορά του φόβου γενικώς.

Οφείλουμε να θυμώμαστε την ιστορία. Επί δικτατορίας Μεταξά ο παρακρατικός μηχανισμός του Μανιαδάκη είχε στήσει "παράλληλο" κομμουνιστικό μηχανισμό και μάλιστα τόσο τέλεια που ακόμη και τα μισά κομματικά στελέχη είχαν παραπλανηθεί. Στη σημερινή συγκυρία που δεν διακυβεύεται μόνο το αστικό πολιτικό καθεστώς αλλά και συμφέροντα τρισεκατομμυρίων, ντόπια και διεθνή, η παραεξουσία θα στήσει δεκάδες σέχτες και πυρήνες, ή όπως αλλοιώς και αν λέγονται αυτές οι κατασκευές, προκειμένου να βυθίσει στο σκοτάδι και στο φόβο την κοινωνία.

Και οφείλουμε να κουρελιάζουμε κάθε φορά κάθε παρόμοιο εγχείρημα της κυβέρνησης, να το γελοιοποιούμε χωρίς κανέναν δισταγμό ή συντηρητισμό. Η κυβέρνηση του μνημονιακού τόξου και οι δυνάμεις που τη στηρίζουν είναι αποφασισμένες να τελειώσουν το "έργο" τους. Και είναι αδίσταχτες στο να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο.

Και για να θυμηθούμε και πάλι τον Τζιμ Τζάρμους και τον τίτλο της ταινίας του Οι Εραστές Ποτέ δεν Πεθαίνουν. Οι σεναριογράφοι όμως ;