και το θάνατο να φύγει...
απάντηση στην Ύβρι,
...γιατί πάντα μες στη ψυχή φωλιάζει πότε φοβισμένο και πότε αγέρωχο το Μέλλον. ακόμη και στις τελευταίες στιγμές, την τελευταία του καθενός στιγμή. ακέραια διάγνωση, αλάνθαστη θεραπεία για την αιωνιότητα.
τούτη η τουφεκιά ήταν για τους Απέναντι, όπου κι αν στέκονταν φοβισμένοι, αποσβολωμένοι, ανίκανοι, μοχθηροί. κι' ήταν ο κρότος της τραγούδι. σαν το τραγούδι της φωτιάς που κάποτε άναψε ο Κώστας και φώτισαν οι δρόμοι της Γένοβα. σαν την πτώση του Ίκαρου στο κάστρο στο μόλυβο, σαν του καπετάν Νέστου το ουρλιαχτό. σαν το μακρόσυρτο ανά τους αιώνες μοιρολόϊ της ιφιγένειας.
Θυσίες,
είδωλα θεών, ασινών κριτών εγκώμιο και μοναχικών οδοιπόρων ευαγγέλια. άνθη ακήρατα σε αποξηραμένους κορμούς των ερήμων.
Δημήτρης Χριστούλας (4 Απρίλη 2012)
έγραψαν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.