Σάμπρα και Σατίλα, 32 χρόνια μετά. 1700 παλαιστίνιοι (άμαχοι-παιδιά,γυναίκες, γέροντες σφαγιασμένοι από τους εγκάθετες φασιστικές συμμορίες του Λιβάνου με την άδεια των ισραηλινών. θυμάται κανείς*; δικάστηκε κανείς;
απέναντι η πρεσβεία των φονιάδων της Γάζας, των φονιάδων της Παλαιστίνης όλης. στα εκατό μέτρα κυματίζει η ματωβαμένη σημαία τους. κυμάτιζε όλο τ' απόγευμα, κυματίζει ακόμη. θα κυματίζει και αύριο, περήφανη. την ώρα που παιδιά θα σφάζονται στη Γάζα. θα πεθαίνουν από τα φλογοβόλα του πολέμου, την πείνα, τις αρρώστειες και τη στέρηση της "ειρήνης".
τί πήγαμε να κάνουμε εκεί ; άσε πόσοι πήγαμε. τα φερέφωνα του κουτσούμπα μιλούν για συγκλονιστική διαδήλωση του κόμματος. κατάφεραν να εφεύρουν τον νέο Μπιρσίμ που τους χίλιους να τους κάνει χιλιάδες. στάθηκαν από μακρυά μπας και μαγαριστούν από τους άλλους. μπας κι ακούσουν βρώμικα συνθήματα. μπορεί και να παρασύρονταν κι από κανένα ντού προς την πρεσβεία. όμως άδικος ο φόβος.
ούτε βρώμικα συνθήματα ούτε άλλες εξαλλοσύνες. και έτσι η σημαία τους κυμάτιζε περήφανη. την κοιτούσες και η οργή ανάβλυζε μέσα σου. και θυμόσουν πως κάποτε είχες αρχίδια και μπούκαρες σε κάθε άντρο φονιάδων. κατέβαζες και ξέσκιζες τα σύμβολά τους. άναβες με τη φλόγα της οργής σου τη φωτιά κι έκαιγες τις σημαίες τους. χωνόσουν μες στους καπνούς των δακρυγόνων, άφοβος μπροστά στους σιδερόφραχτους και τα τουφέκια τους.
πάει καιρός από τότε. αρρώστεια έπεσε και της ψυχής θανατικό. μάζεψες τα κουρέλια σου κι έφυγες. να πάς ξανά ντροπιασμένος σπιτάκι σου.. γιατί θυμάσαι.
*θυμάσαι καλά κείνο το βράδυ της 17 Σεπτέμβρη 1982: στη Νομική στη Σόλωνος συνάχθηκαν οι ντόπιοι φερέλπιδες τότε ταγματασφαλίτες της νέας κοπής. μεϊμαράκης, βουλγαράκης, σαμαράς, μιχαλολιάκος και άλλοι. μπήκαν στα τζιπ και κραδαίνοντας τα ρόπαλα και πρεσάροντας τις κόρνες πανηγύριζαν στους δρόμους της Αθήνας τη νίκη "τους". όχι όμως για πολύ. θυμάσαι πως τότε ο αγώνας σου ήταν ψυχωμένος.
στα μάτι μου έπεσε τούτο το γραφτό από την ΟΜΝΙΑ
η ψυχή χορεύει μέσα στη βροχή
πολέμησα στης Κούβας, τα ψηλά βουνά
πολέμησα στου Μπελφαστ, τα όμορφα στενά
γεννήθηκα στην Κύπρο, τα χρόνια τα παλιά
μ ακόμα δεν γνώρισα τι θα πει λευτεριά
ακολουθώ μια ιδέα και μ ακολουθεί κ αυτή
και μια μέρα να την ζήσω, θα ρθει η στιγμή
για αυτό θα με βρεις σε κάθε σπιθαμή
σε πόλεις σε χωριά ανά πάσα στιγμή...
σήμερα είμαι στην Γάζα παιδάκι
του αύριο Οδυσσέας που φτάνει στην Ιθάκη
στη Νότιο Αμερική μεγαλώνω σαν χαμίνι
κάπου στην Αφρική πεθαίνω για ένα ρουμπίνι
στο Μπαγκλαντές εργάτρια σχεδόν σκλάβα
μα η ψυχή μου, καίει σαν την λάβα
θα βγει από το σώμα, θα ελευθερωθεί
γυμνή θα χορέψει, μέσα στην βροχή
πολέμησα στης Κούβας, τα ψηλά βουνά
πολέμησα στου Μπελφαστ, τα όμορφα στενά
γεννήθηκα στην Κύπρο, τα χρόνια τα παλιά
μ ακόμα δεν γνώρισα τι θα πει λευτεριά.
καλό ξημέρωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.