τα ψώνια της κυριακής

κατέβηκες χθές στα μαγαζιά. να λιγουρευτείς τις βιτρίνες, να κορέσεις τον αδηφάγο καταναλωτισμό σου. έστω με τα απομεινάρια του γλίσχρου μισθού σου ή με το θησαύρισμά σου σε μαυραγορίτικες εποχές. 

λίγοι σαν και σένα χθές στα κεντρικά μαγαζιά της πόλης. στα μαγαζιά εκείνων που άρπαξαν την ευκαιρία που η αδυναμία των συναδέλφων τους τούς πρόσφερε, ελπίζοντας πως η ταμειακή τους θα βγάζει φωτιές. ή εκείνων που τρέφονται από τα λύτρα της λεηλασίας, όπως οι λεγόμενες αλυσίδες-ναοί του καταναλωτισμού.

λίγοι οι χθεσινοί "πελάτες" σαν τα κοράκια πάνω στα πτώματα των ερήμων. θες η εποχή, θες η έλλειψη ρευστού, μεσούντος του μήνα γαρ. λίγοι, αλλά αρκετοί για να δώσουν το δικαίωμα στην προπαγάνδα να θραιαμβολογήσει. να ασελγήσει και πάλι πάνω σε όσους αντιδρούν στο ξεχαρβάλωμα της ζωής τους. να μηνύσει πάνω σε κάθε εργαζόμενο πως επιγείως θα διαβιεί στην κόλαση της κινεζοποίησης. και πως τούτη η κόλαση είναι η μόνη οδός να τον οδηγήσει στον παράδεισο της ανάπτυξης και της ευημερίας.

λοιπόν ανθρωποφάγε καταναλωτή, σύ που κατέβηκες χθές για να ψωνίσεις στο ΠΛΑΙΣΙΟ της οδού Βουλής αλλά οι "κομμουνιστές" στο απαγόρευσαν, αναγκάζοντας το αφεντικό να κατεβάσει ρολά. έγινες άθελά σου ή πλανεμένα έστω το προ-εικόνισμα μιας ράτσας καινοφανούς ζώου. που τρέφεται από σάρκα και αίμα ομογενών πλασμάτων. που κανιβαλίζει πάνω σε εργαζόμενους. που μη αντέχοντας τη στέρηση, μη έχοντας άλλην ελπίδα και διέξοδο επιβίωσης δουλεύουν σαν σκλάβοι 60 ώρες τη βδομάδα, απλήρωτες οι περισσότερες. απαίτησες αυτοί οι συνάνθρωποί σου να δουλέψουν και την έβδομη μέρα, μήπως και στερηθείς το γκατζετάκι για λίγες ώρες. και αναρωτιέμαι τόσες δεκαετίες ευημερίας πως τάβγαζες πέρα με μαγαζιά που δούλευαν 40 ώρες τη βδομάδα. ή θάχεις σωρεύσει στέρηση shoppin therapy ή θάσαι ο νεόπλουτος  των ημερών μας.

δεν θέλω να θυμάμαι την "αγανακτισμένη" φάτσα σου, γιατί διατηρώ μιαν ελάχιστη ελπίδα πως τα λόγια που άκουσες χθες θα βρούν λίγο τόπο στο μυαλουδάκι σου.

άκουσες λοιπόν πως η τσάντα με τα ψώνια-λύτρα της εξαγοράς σου, που ευτύχησες να μην κρατήσεις χθες θα συμβόλιζε τη σημαία του τάγματος των ανθρωποφάγων μισθοφόρων της "ανάπτυξης", της απελευθέρωσης της αγοράς. θα αποτύπωνε το ξεπούλημα της ανθρωπιάς σου. θα πρόσφερε τη μέγιστη ικανοποίηση σε αυτούς που σε έθρεψαν κατά τις βουλές των.

ας μη γενείς ένας λεγεωνάριος του μοχθηρού των στρατεύματος. ο τροφοδότης του κοινωνικού αυτοματισμού, μιάς και δικαιολογήθηκες πως είσαι δημόσιος υπάλληλος και δεν προκάνεις τις άλλες μέρες να ...ψωνίσεις (!).

θυμήσου: τα ψώνια της κυριακής είναι ο απόλυτος ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης.