Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

σκουριές και φόβοι


Παραλειπόμενα μιας εκλογικής αναμέτρησης, 
προαλοιφόμενα της επόμενης των ευρωεκλογών ημέρας.


Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν

στις Σκουριές Χαλκιδικής (Δήμος Αριστοτέλη) ο υποψήφιος των αγωνιζομένων κατοίκων δήμαρχος Γιάννης Μίχος εκθρόνισε από τη δημαρχία με ποσοστό 51% τον υποψήφιο του Μπόμπολα και των χρυσοθήρων, ο οποίος πήρε το 47% των ψήφων. ποσοστό 2% πήρε ο υποψήφιος του ΚΚΕ Τρικαλιώτης Γιάννης. προφανώς το ΚΚΕ δεν συμφωνούσε με τους αγώνες και την ιδεολογία του 51% και θεώρησε σκόπιμο να κατεβάσει δικό του υποψήφιο. ακόμη προφανέστερη είναι η θέληση του 47% να εκλέξουν για δήμαρχο τον εκπρόσωπο των καταστροφέων των Σκουριών και της γύρω περιοχής. οι Σκουριές λοιπόν έχουν να μας διδάξουν πολλά.


ένα άλλο χρήσιμο για συμπεράσματα στοιχείο είναι ότι στον δήμο Αριστοτέλη η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα  ήταν 28% σε αντίθεση με το ποσοστό του 45-47% που ήταν σε όλη τη χώρα.

δίδαγμα 1: μεγάλη μερίδα αυτού του λαού, του ελληνικού λαού, δέχεται πως είναι για κλωτσιές. εξαγοράσιμοι, παραπλανητέοι, λαμογίζοντες, βολεψάκηδες, φοβικοί, φασίζοντες. τώρα το ποιόν η ευθύνη βαραίνει ας προβληματιστεί πρώτα σύμπασα η αριστερά, η οποία θα έπρεπε νάχει από δεκαετίες νοιαστεί να καλύψει το κενό παιδείας και πολιτισμού που άφησε πίσω της η μαζική εξαγορά από τα οικονομικά συμφέροντα των διανοουμένων, των παιδαγωγών, των καλλιτεχνών. αυτή την ορφάνεια εισπράττουμε εντόκως τώρα.

δίδαγμα 2: το ΚΚΕ συνεπέστερο όσο ποτέ στην αδιαλλαξία του αλλά και στις τακτικές και στρατηγικές του επιλογές έχει καταντήσει το χαϊδεμένο παιδί της άρχουσας τάξης (κατανοητό) αλλά της αγωνιζόμενης αριστεράς. η οποία κάνει πως δεν βλέπει τις προθέσεις του, κάνει πως δεν ακούει τα μισαλλόδοξα προς την αριστερά κηρύγματά του. ας καταγγελθεί δημοσίως πια αυτή η πολιτική. πολιτική διασπαστική, αποπροσανατολιστική, προβοκατόρικη και συνεπώς πολιτική που ανδρώνει την ηττοπάθεια. το κόμμα αυτό αποτελεί ένα ισχυρό πολιτικό ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, δεκανίκι στην αποτροπή της ρήξης με την κρατούσα εξουσία και παραεξουσία. οι όσοι ειλικρινείς εναπομείναντες οπαδοί και ακροατές του ας το καταλάβουν κάποτε. τελεία και παύλα.

και η αριστερά ας σηκώσει κάποτε το γάντι στα θρασύμια του Κουτσούμπα.

δίδαγμα 3: η οριακή πλειοψηφία που απέσπασε ο Γιάννης Μίχος δείχνει πόσο δύσκολο είναι να ανατρέψεις ή να διαβρώσεις μια κοινωνική νοοτροπία που θεμελιώθηκε όλες αυτές τις δεκαετίες της "ανάπτυξης", του βολέματος, του ατομισμού, του δογματικού κομματισμού. δείχνει ακόμη πως μόνο μας όπλο στον ανελέητο όπλο είναι η συλλογική αντίσταση και η συνειδησιακή αφύπνιση.

θεωρώ η αγωνιζόμενη αριστερά πρέπει να διδαχθεί, ν' αφουγκραστεί τις ήττες που επισωρεύονται καθημερινά εδώ και χρόνια. το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέχουν πολύ από το να μπορούν ή να θέλουν να ανταποκριθούν στους σύγχρονους καιρούς. στις 2 προηγούμενες αναρτήσεις καυστικά αναφέρθηκα σε κάποιες ασήμαντες εκ πρώτης όψεως αντιδράσεις τους, κρίσιμες όμως για να βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματά του.

όταν επιχαίρεις γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε δυνάμεις, και έχασε πολλές σε πρώτη φάση, δεν συντάσσεσαι παρά μόνο με τον κοινό υποτίθεται εχθρό. όταν η ιδεολογική σου φαρέτρα διαθέτει μόνο προβοκάτσιες και συκοφαντίες, "ισάξιες" αυτές της κυβέρνησης τότε γίνεσαι όργανο μίσθαρνο αυτής. τη στιγμή που ξέρεις ότι από την επομένη των εκλογών θα ξεδιπλωθεί η πιο άγρια αντιλαϊκή επίθεση στον καιρό των μνημονίων. με ποιούς θα την αντιμετωπίσεις ; δεν βλέπεις ότι το μνημονιακό μπλοκ αύξησε υπέρμετρα την εκλογική του επιρροή, αλλά βλέπεις και επιχαίρεις γιατί μερικά ψηφουλάκια παλινόστησαν στο κόμμα σου.

και το κυριώτερο: με αυτά τα μέσα, με αυτό το λόγο και την πολιτική ηθική υποβιβάζεις και ναρκοθετείς όχι μόνο την αντίσταση του κόσμου, αλλά αλλοιώνεις τις συνειδήσεις του, μεταφέροντας στο επίπεδο του χαμερπούς κομματισμού κάθε σκέψη και κάθε πρακτική σου. με αυτά τα μέλη και με αυτούς τους οπαδούς θα χτίσεις τον σοσιαλισμό ;

για τον ΣΥΡΙΖΑ μερικά: 
-τον κύριο Τ. Κορωνάκη μεσαίο κομματικό στέλεχός του στην Κυψέλη τον γνωρίζουν όλα τα μέλη του κόμματος σε όλη τη χώρα, χωρίς καν να είχε μέχρι χθές εκτεθεί σε ψηφοδέλτιο του κόμματος ή κάποιας δημοτικής παράταξης. φαίνεται πως ο ξύλινος λόγος και η κομματική του ρητορεία σαγηνεύει τα μέλη του κόμματος. όμως, τον ποιητή και συγγραφέα Θωμά Τσαλαπάτη, αγωνιστή των κινημάτων, που γράφει ανελιπώς στις εφημερίδες του κόμματος, δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. η διολίσθηση προς τον ξύλινο λόγο έχει τις αιτίες της. ο κόσμος όμως δεν ποθεί παρά μόνο το λόγο που εξυψώνει, που ανακουφίζει, που παρηγορεί, που σε κάνει να ονειρεύεσαι.

-η ευρωλαγνεία βλάπτει σοβαρά. αποτελεί το ψωμί στο βούτυρο της ακροδεξιάς και μαρμελάδα στον επιούσιο του κόμματος του Κουτσούμπα.

-και για να τελειώνω με τον ΣΥΡΙΖΑ: οποιοδήποτε ποσοστό κάτω του 30% στις ευρωεκλογές δηλώνει από βάλτωμα έως ήττα. σε μια τέτοια περίπτωση (πολύ πιθανή) η μόνη απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι η ομολογία της ήττας ή της αποτυχίας να εμπνεύσουμε το λαό. ξεκάθαρη και αντρίκια ομολογία.

για μας όλους, που μαντεύουμε ή που ξέρω και ξέρεις.
πως από το πρωϊ της ερχόμενης δευτέρας, την μετά τη μεγάλη ήττα, θα φοβάσαι να ανοίξεις την πόρτα σου, θα φοβάσαι να απαντήσεις στο τηλέφωνο, να βγείς από το σπίτι σου. θα φοβάσαι γιατί κάποιοι παραμονεύουν να σου επιδώσουν δώσουν το κατασχετήριο, να σε απειλήσουν με τον δικαστή, να σε τρομοκρατήσουν με το μαχαίρι, να σου περασουν τις χειροπέδες γιατί οφείλεις στο ΤΕΒΕ, στην εφορία....

ο φόβος ότι θα είσαι νεκρός πια, ότι δεν θάχεις κανέναν να σε υπερασπιστεί, να σου χαρίσει δυό λόγια παρηγοριάς, να σου δώσει ένα πιάτο φαί, να σου παραχωρήσει μια στέγη, καθηλώνει το νού, υποτάσει τις αισθήσεις, τσαλακώνει κάθε θέληση αντίστασης. καλλιεργεί τη δυσπιστία στον χθεσινό σύντροφο, στο φίλο, τον γείτονα. ξεστρατίζει την περηφάνεια, κάνει μισητό ό,τι ανθίζει και μοσχοβολά, ό,τι γλυκαίνει την ψυχή. τη δευτέρα το πρωί όλα θάναι φόβος. γιατί όσα ονειρεύτηκες ήταν πολύ μεγάλα για να χωρέσουν στο νού και στις ψυχές ανθρώπων στους οποίους ήλπιζες.

όμως αυτό είναι περιαγωγή στο στερέωμα του φασισμού.

υγ.
παραπέμπω στο άρθρο του Γιάννη Λαζάρου επίσης την επομένη των εκλογών αλλά και σε ανάλογο του Γιάννη Μακριδάκη κείμενα, που σε γενικές γραμμές με εκφράζουν απόλυτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.